Belangrijke ontdekking deze periode:
Als ik me richt op het juist neerzetten van een model, gebeurt het heel vaak dat het model er op de tekening een stuk jonger uitziet dan dat deze in werkelijkheid is (zie 2D les 4). Dit is niet! omdat ik het beeld er perfect mooi uit wil laten zien, maar omdat ik probeer het precies neer te zetten zoals het is. Vaak wil ik dan niet een extra lijn zetten die niet klopt, ook al geeft deze het beeld meer leeftijd, so to speak. Ik heb me ondertussen beseft dat om het model en het beeld (de observatie en de interpretatie) goed overeen te laten komen, soms wat overdrijven nodig is. Omdat je het toch nooit precies krijgt zoals het eigenlijk is, moet je soms wat overdrijven, anders neerzetten, om hetzelfde effect te krijgen.
Ik weet niet of ik het nu goed uitleg, maar ik bedoel het goed ;)
Verder heb ik wel eens moeite met het loslaten van de opdracht, klem ik me er te vast aan. Ik ga proberen om voor mijzelf, in gedachten, de opdracht te verduidelijken/aanpassen adhv de feedback die ik krijg (bijvoorbeeld, teken dit model na zoals het klopt -> breng er je eigen interpretatie in, etc).
Mezelf, mijn onderwerp/fascinatie/bedoeling/richting bewoorden blijft moeilijk. Ik probeer veel te schrijven, stil te staan bij wat ik doe en beter op te schrijven wat ik denk (zodat ik het niet vergeet/er nog eens naar terug kan kijken).
Ook blijft het echt fijn om regelmatig foto's te nemen, en vanuit dit beeldmateriaal nieuw werk te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten